Na de les van Ines paste ik haar lesonderwerp aan naar het niveau van mijn kleuters.
Eerst mocht een groepje kleuters het krantenpapier beschilderen met herfstkleuren.
Nadien gingen ze met groepjes van 2 aan de slag.
Leen en Broes (foto 1) konden heel goed samenwerken en maakten samen een mooie muzische boom.
Briek en Mia, gingen zelfstandig aan het werk. Ook zij maakten er iets mooi van.
Lena en Emma maakten een mooi muzisch bos. Eerst hadden ze wel wat ruzie maar nadien lukte het heel goed om samen te werken.
Op woensdag kwamen ook de kranten terug in de turnles. We dansten en beweegden erop los.
Zaterdagavond trokken 2 vriendinnen, een vriend en ik naar het cultureel centrum in Eeklo om een show van Gili en Ygor bij te wonen.
Daar werden we opgewacht door een man die ons een briefje gaf. Hierop moesten we onze grootste angst op schrijven.
Mijn grootste angst was: 'Dat briefje invullen' dus besloten we met ons 4 om deze opdracht te negeren... Want je weet maar nooit dat hij jou uit het publiek haalt...
De mysterieuze show ging van start, eerst haalde hij een aantal mensen uit het publiek en ging hij na wat hun grootste angst was. Raar maar waar maar hij had het steeds juist.
Nadien liet hij het lot beslissen en moest er een meisje op het podium komen. Die moest over haar overleden oma praten.
Nadien zette hij een koffertje op tafel. Dit moest zij opendoen. De code was raar maar waar, haar geboortejaar. In het koffertje zat nog een doosje. Eerst vroeg Gili hoe haar oma noemde. 'Alma'. Uit het doosje haalde ze een zakdoek met daarop 'Alma' geborduurd.
De verwondering in de zaal was groot en zeker ook bij dat meisje.
Opeens riep hij 16 mannen op het podium. Onder veel gepuch trok onze enigste man in ons gezelschap naar het podium. Maar jammer genoeg mochten er maar 4 mannen overblijven dus we wisten nog niet meer.
Ook vroeg hij 16 vrouwen naar het podium. Als eerste 3 dames belanden we op het podium. Ik mocht als enige blijven.
De 4 mannen en de 4 vrouwen (waaronder ik) moesten rond een tafel gaan zitten met onze handen op tafel.
Gili commandeerde ons om recht te staan, na 2 maal bleef die tafel aan onze handen 'kleven'.
Heel verbaasd waren we toen hij vroeg aan de tafel om naar hem te komen, dat ze dit ook deed.
We deden ons best om ze tegen te houden maar het ging niet.
Ik ben nog steeds aan het bekomen maar ik begrijp nog altijd niet hoe het kon.
Het was een mysterieuze avond, die heel wat vragen bij ons opriep.
Hieronder een korte samenvatting van Gili en Ygor hun show.
Gisterenavond trokken een aantal vrienden en ik naar 'Het theaterhuis' in Waarschoot.
Dit is een kleine, authentieke zaal die me doet denken aan films uit de jaren '40.
Schitterend gewoon.
Onze lachspieren waren al goed opgewarmd vooraleer we daar aankwamen.
Toen we arriveerden stond een politieagent, beter bekend als 'Papa Wim', ons op te wachten.
Het decor en de muziekinstallatie was gestolen. Vol verbazing gingen we naar binnen waar we een vriendin belden om te zeggen dat ze nog enen moest komen drinken omdat het toch nog wel eventjes ging duren.
Echter na 2 minuten kwamen ze ons al halen om te zeggen dat de politie klaar was met het onderzoek en dat ze, zo goed als mogelijk, van start gingen gaan.
Onmiddellijk begon het toneel en hadden we door dat we er met onze open ogen ingelopen waren.
Ook papa Wim, de Waarschootse wijkagent, speelde een rolletje in dit toneel.
Omdat hun prachtige chinese percholalala gestolen was waren ze genootzaakt een ander toneel te spelen.
Ze vonden in de kelder 2 prachtige sprookjes: Roodkapje en Sneeuwwitje en de 7 dwergen.
Dit was de start van een avond vol gieren en brullen.
De moderne versie van deze 2 sprookjes is niet voor publiciteit vatbaar ;-).
Op dinsdag 4 oktober trokken we er met onze groep op uit, ook Lizzy (mijn lieftalige handpop) mocht mee.
Ringo, Rainy en Pom Pom moesten thuis blijven.
'Stem' was onze bestemming.
Ik wist niet goed waaraan ik me kon verwachten maar Marianne nam ons al onmiddellijk mee in de 'historische wereld'.
Het kapsalon herinnerde mij aan de mooie tijd die ik doorbracht bij mijn meme en pepe kwafeursalon.
Als 'klein Smetje' groeide ik op tussen de krulspelden en haardrogers.
Voor mij werd het een middag vol nostalgie.
Hmmm, ik wist niet dat een museumbezoek zoveel emoties konden oproepen.
Briek en Mia, gingen zelfstandig aan het werk. Ook zij maakten er iets mooi van.
