Door mijn drukke muzische uitstappen liet ik mijn blog even in de steek.
Maar daarom vergat ik muzo niet, in tegendeel. Muzo heeft me gebeten.
Voorstelling 1: HET ARSENAAL: ACHTER DE WOLKEN
Chris Lomme en Jo De Meyere zijn cultureel erfgoed.
Iedereen kent hen. Ze speelden in tal van theater-
stukken, films en televisiefeuilletons. Een enkele
keer kruiste hun pad op één of andere televisieset
(Hard labeur, 1985) maar geloof het of niet, op een
theaterscène keken ze elkaar nog nooit recht in de
ogen. Daar komt verandering in. Michael De Cock
ging met deze twee 'jonge oudjes' aan de slag.
Iedereen kent hen. Ze speelden in tal van theater-
stukken, films en televisiefeuilletons. Een enkele
keer kruiste hun pad op één of andere televisieset
(Hard labeur, 1985) maar geloof het of niet, op een
theaterscène keken ze elkaar nog nooit recht in de
ogen. Daar komt verandering in. Michael De Cock
ging met deze twee 'jonge oudjes' aan de slag.
Twee mensen komen elkaar na meer dan veertig jaar
weer tegen. Ooit waren ze geliefden. Maar het leven
liep anders. Zij trouwde met zijn beste vriend. Na al
die jaren, weer single, zoeken zij elkaar weer op.
Een stuk over de duurzaamheid van het verlangen,
over missen terwijl je gemist wilt worden. Over waar-
heid en leugen...
weer tegen. Ooit waren ze geliefden. Maar het leven
liep anders. Zij trouwde met zijn beste vriend. Na al
die jaren, weer single, zoeken zij elkaar weer op.
Een stuk over de duurzaamheid van het verlangen,
over missen terwijl je gemist wilt worden. Over waar-
heid en leugen...
Bron: http://www.tarsenaal.be/
Amai, wat een acteurs. Twee topacteurs die in een voorstelling van 1u30 het beste van zichzelf geven. Geen minuut hebben mijn gedachten afgedwaald.
Pure realiteit: over ouder worden, over omgaan met de dood, over het verleden.
Klasse!
Voorstelling 2: Figurentheater 'De Maan': De gelaarsde kat
Op zondag 22 januari trok ik opnieuw naar cultureel centrum. Nu niet voor een theater voorstelling op volwassenniveau maar een figurentheater voor jonge kinderen.
Daarom niet minder knap.
Wanneer een arme molenaar sterft, worden zijn schamele bezittingen verdeeld onder zijn 3 zonen. De oudste krijgt de molen, de middelste de ezel. En de jongste? Wel, de jongste wordt opgescheept met de kat. Nu ja, niet echt ‘opgescheept’, want trekt die kat haar laarzen aan, dan walst ze overal genadeloos overheen. Met haar wandelbotten in de aanslag brengt de kat haar meester telkens weer een trede hoger op de ladder. Tot wanneer hij helemaal bovenaan staat.
‘Wie niet rijk is… moet een list gebruiken!’: dat is het motto van de gelaarsde kat. Zonder enige wroeging liegt en bedriegt ze er op los. Op haar eigen geslepen manier leidt ze iedereen om de tuin leiden. Is ze bovenaards? Of net ondergronds en duivelachtig? ‘Woehahahaaaah…haha!’
DE MAAN bewerkte het sprookje van Charles Perrault tot pittig en hilarisch figurentheater. Binnen een theateropstelling van vierkanten speelkaders, spelen 4 acteurs keurig het verhaal van ‘De gelaarsde kat’. Knappe, gecontroleerde en uitgebalanceerde beelden volgen elkaar naadloos op. Maar eens de acteurs en de poppen uit de speelkaders de coulissen induiken, in het publiek getuige van wat zich achter de schermen afspeelt. En dat is een heel ander paar mouwen…
‘Wie niet rijk is… moet een list gebruiken!’: dat is het motto van de gelaarsde kat. Zonder enige wroeging liegt en bedriegt ze er op los. Op haar eigen geslepen manier leidt ze iedereen om de tuin leiden. Is ze bovenaards? Of net ondergronds en duivelachtig? ‘Woehahahaaaah…haha!’
DE MAAN bewerkte het sprookje van Charles Perrault tot pittig en hilarisch figurentheater. Binnen een theateropstelling van vierkanten speelkaders, spelen 4 acteurs keurig het verhaal van ‘De gelaarsde kat’. Knappe, gecontroleerde en uitgebalanceerde beelden volgen elkaar naadloos op. Maar eens de acteurs en de poppen uit de speelkaders de coulissen induiken, in het publiek getuige van wat zich achter de schermen afspeelt. En dat is een heel ander paar mouwen…
Bron: http://www.demaan.be/
Mijn ervaring:
- De reacties van de kinderen zeggen veel: 'Oh nee, zo een grote beer, pas op.' 'Hahahaha', 'Zo mooi'.
- Doorheen het theater zagen we alles zelf veranderen. Hoe maken ze de grote beer? Hoe hanteren ze de poppen?...
- Ze boeiden mij, ze triggerden mij, ze lieten me afvragen als ik wel de juiste job gekozen heb. Want dit vind ik schitterend!
Hier een kort filmpje, laat jullie maar even meeslepen.
Voorstelling 3: Gino Sancti: de best of!
Vrijdag 27 januari trok ik opnieuw naar het cultureel centrum 'De herbakker'.
Nu niet voor een figurentheater maar wel voor een comedieshow.
Han Coucke en Frank Van Erum kunnen er wat van.
Al 13 jaar werken ze samen en dat kan je zien. Eventjes van het script wijken lijkt hen vlot te lukken. Elkaar subtiel plagen, zoeken naar een andere tekst, het publiek in hun show betrekken...
Uit hun verschillende shows haalden ze enkele humoristische sketches. In heel wat sketches werd er met vanalles gegooid.
Zo werden er op een bepaald moment doorheen de zaal met kussens geslaan en gegooid.
In een andere sketch werd dan weer met 'sneeuw'ballen geworpen.
En als slot werd er ook met 'roste' centjes naar hen gegooid. Wat ze een publiek allemaal kunnen laten doen.
We hebben ons goed geamuseerd.
Beelden zeggen soms meer dan woorden dus opnieuw veel kijkplezier.
Voorstelling 4: Lady Linn
Mijn laatste bezoek (voor de maand Januari) aan het cultureel centrum 'De Herbakker.'
Nu niet voor theater maar muziek.
Lady Linn en her magnificent seven...
Stilzitten lukte niet, bewegen des te meer.
Zelf in dit optreden stond humor centraal. De 2 trompetisten (of hoe noem je dat, Katlijn?) staken er, op hun manier, de humor in. Een grappig dansje, een opmerking tussendoor...
Deze artiesten genoten zelf van hun eigen show. Ze trakteerden ons nadien nog op een 'privé'optreden in de hal van de herbakker.
Ik heb genoten van deze muzische prikkels.
