Tijdschriftstress...

En ons tijdschrift krijgt meer en meer vorm. Nog enkele moetjes en dan eventueel magjes en we zijn klaar voor de release.
Amai, wat een intensieve job. Maar we zullen fier zijn op het resultaat.
Reflecteren, corrigeren, fotograferen, stresseren ;-)...

Muzocoachers: we gaan ervoor!!!

Muzisch tussendoortje

Gisteren was het personeelsvergadering. Op onze PV houden we telkens een kort muzisch tussendoortje.
Deze keer was het aan meester Steven en die koos ervoor om met ons een film 'na te spelen.'
Uiteraard een mooie klassieker: 'De Titanic'. Er werden muzikanten gekozen, gasten, bemanning... Iedereen speelde zijn rol goed maar uiteraard was er nog meer aan de hand.
Meester Steven tekende alle knopjes van een DVD speler op het bord. Als hij op de pauze knop drukte moesten we stil staan. Als hij op de achteruit knop drukte moesten we achteruit onze bewegingen doen...
Hilariteit alom en we werden opnieuw muzisch geprikkeld.

Muzische namiddag 3

Vrijdag 20 april was het weer zover: een muzisch namiddag.
We kozen er deze keer voor op de mappen: 'Muzische vorming' centraal te zetten.
Elke KL koos een activiteit en werkte die uit in een andere klas.
Karolien en ik kozen ervoor om samen een activiteit uit te voeren met de 2, 3de kleuterklassen.

We gingen op reis naar 'Guatemala' maar Eren besloot dat we naar Antanalican gingen. Mooie muzische naam.
Na heel wat gekibbel waren we eruit en gingen we samen op reis naar een warm land.
Antanalican, hmm klinkt wel muzisch.
Maar 1 groot probleem, wij kunnen geen antanicalaans, we gingen op zoek naar leuke antalicaanse woorden: 'naar toilet gaan = kakos' 'haar kammen =haros kamos'...
Super om de woordenverzinsel uit de kleuters te horen komen.
Ze deden het super goed!

Nadat we de taal konden, moesten we nog een paspoort maken. Namenmonstertjes maken: naampje schrijven, uitknippen langs de lijnen en we hebben een prachtig paspoort.

Oké, paspoort, taal, nu kunnen we vertrekken. Er werd een piloot gekozen, stewardessen, luchthavenpolitie...
Iedereen instappen en we zijn vertrokken!!!

Muzisch taalgebruik, drama, beweging... ze werden muzisch ondergedompeld. En GENOTEN!!!

Het muzisch tijdschrift...

RESPECT! voor alle tijdschriften die wekelijks uitkomen.
Ik zal al blij zijn als ik jaarlijks een tijdschrift op de 'markt' kan brengen.
Aan enthousiasme ontbreekt het niet want ik ben vol goede moed bezig. We gaan ervoor!
Verschillende tijdschriften hebben er al mogen aan geloven, leuke cover, goed idee, mooie vormgeving... De inhoud bepaal ik, de vormgeving ook.
Komaan muzocoachers, we kunnen het!

Muzo

Het is al weer 3 weekjes geleden maar daarom heb ik niet muzisch stil gezeten, in tegendeel.
Zowel in mijn klas als prive deed ik weer heel wat muzische prikkels op.
Hmm, waar zouden we beginnen...
Uiteraard bij mijn klas, mijn bron van inspiratie.

Van Ines kregen we de opdracht 2 kijkwijzers in te vullen.
1 kijkwijzer had ik al gedaan, de andere moest ik nog uitproberen en thema pasen kreegt deze eer.
Wat deed ik?
Mia de kip (handpop) had heel veel verdriet want ze vond het kippenhok niet meer, gelukkig vond ze wel de vriendjes uit 2KB en wou ze met hen verder spelen maar voordat ze dit kon doen moesten we een kippendans maken.
We bewogen als kippen, kuikens, een boze haan, een bang kuikentje, een droevige kip...
Om uiteindelijk tot een heuse kippendans te komen.
Nadien bekeken we allerlei prenten van kippen en gingen we op zoek naar allerlei gelijkenissen en verschillen.
Vervolgens gingen we aan de slag met verf, borstels, verschillend papier... want de kleuters mochten hun eigen kip schilderen. Dit deden ze met als ondersteuning de prenten.
Nadien knipte ik de kippen uit en ging ze aan het raam.
Op een ochtend ontdekten we dat deze kippen een schaduw maakten op ons gordijn.
Het ideaalmoment om een variatie op de skyline van Marianne toe te passen.
Met muziek van Amelie Poulain, extra materiaal: een zwevend paasei, de paashaas, kip, ging ik aan de slag.
De kleuters waren dolenthousiast! Deze activiteit werd dan ook met luid applaus afgesloten.
De volgende dag waren onze kippenschimmen daar weer: laaiend enthousiast vroeg Faye: 'Juf, we kunnen nog eens doen zoals gisteren.' Geen moment heb ik getwijfeld en gingen we opnieuw aan de slag.

's Middags riep Femke in paniek: 'Ons kippen zijn verdwenen' en inderdaad de schaduw was verdwenen. Een ideaal moment om ook dan eens op zoek te gaan van waar onze schimmen komen.
Mijn conclusie je hebt niet alleen een beamer, grote lamp... nodig om een skyline te maken, je kan ook gebruik maken van een natuurelement.
Schitterend gewoon.

Ook juf Karolien en ik gingen samen in haar klas aan de slag. Daar werkten we volgens het principe van Marianne: een grote lamp, een zichtbare skyline en zichtbaar wat we deden. Het was eerst zoeken naar hoe we het best resultaat zagen maar uiteindelijk bereikten we toch wat we ongeveer wilden.
In de winter zou dit door het donkere weer toch beter gaan (denken we).

Ook Karolien en ik hebben niet stilgezeten.
Donderdag gingen we met de kleuterleidsters op zoek naar leuke benamingen voor 'Muzisch taalgebruik.' De collega's lieten hun fantasie de vrije loop. Heel wat bruikbare zaken...
Maar niet alleen roepen we hiervoor onze collega's in, ook de kinderen van de 3de graad zullen ons helpen.
Na de paasvakantie vinden ze aan hun deur een enveloppe met daarin een geheim schrift. Dit geheim schrift bevat de boodschap: 'zoek een ander woord voor muzisch taalgebruik.'

Vrijdag hadden we een gesprek met mevrouw Caroline. Zo ontdekten we haar visie, wat ze nog wil veranderen, wat ze al zien veranderen heeft... Een heel interessant gesprek.

Ook gingen we vrijdag affiches op school, donderdag 29 maart is er een babbelbox (man bijt hond) in het lokaal van juf Katrien. In deze babbelbox mogen de kinderen hun ervaring met muzo vertellen: wat doen ze het liefst, wat herinneren ze zich van de muzische namiddagen, wat zouden ze graag eens doen...
We zijn benieuwd.

In de vrije tijd die reste zocht ik ook nog een aantal culturele zaken op.
Eerst en vooral een schitterend optreden van mijn nicht die les volgt aan het MUDA.
Adembenemende moderne dansstukken, prachtige muziek... kortom een avond genieten.
El chapo el Sinaloa, Jun Miyake, Dez Mona, Owain Phyfe, Jon Hopkins, Ludivico Einaudi, Hazmat Modine...

Muziek om bij weg te dromen!

Ik bezocht, jaja, ook nog eens het cultureel centrum de herbakker.
Ik werd er een avond ondergedompeld in de wereld van Shakespeare. in de geweldige tragedie: Othello.
Mathias Sercu, Eva Van der Gucht, Erik Goossens, David Cantens en Dominique Collet gaven het beste van zichzelf.
Deze moderne versie was buitengewoon perfect.
De acteurs gaven het beste van zichzelf.
Hoe mimiek, stemgebruik, lichtinval, kledij... een toneelstuk doen vallen of in dit geval doen staan.

Korte inhoud:
Othello en Desdemona voelen liefde voor elkaar waar de meesten onder ons slechts van kunnen dromen.
Niets dat hen kan scheiden, denken ze... Wanneer Jago besluit Othello te gronde te richten, spaart hij kosten noch moeite. Als een meestermanipulator speelt hij hun liefde voor mekaar tegen elkaar uit. Cassio wordt genadeloos gebruikt als domme pion in Jago's smerie spelletje.
Zijn vrouw Emilia kan slechts met lede ogen toezien hoe haar beste vriendin het onderspit moet delven.

Wat maakte dit stuk zo perfect?
- Othello (Mathias Sercu) droeg een tshirt gedurende het stuk veranderde zijn tshirt. In het begin stond er een heel gelukkige, verliefde Desdemona op.
Op het einde stond ze er al bloedend op (dood).
- Desdemona (Eva Van de Gucht) had een groot kleed aan, ook dit veranderde gedurende het stuk.Eerst een blije, gelukkige Othello, op het einde een schreeuwende Othello.
- Jago (Erik Goossens) had een kostuum aan. In het begin stond het hoofd van Othello er 1 maal op, op het einde stond zijn kostuum bijna vol. Jago had Othello in zijn macht.

Kijk en geniet!

Hoera, oma is 20 jaar!

Dit weekend trok ik er 2 dagen op uit omdat mijn oma jawel, 20 jaar geworden is.
Zij is 1 van de 'gelukkige' die verjaart op 29 februari. Dubbel feest dit jaar werd ze op 29 februari 20 jaar en op 1 maart 80 jaar.
Zaterdag trokken we met de, bijna, voltallige familie richting het glazen huis in Lommel.
We werden opgewacht door een gids, die ons uitleg gaf bij verschillende glazen kunstwerken.
We bewonderden prachtige en ook iets minder mooie werken.
Jammer genoeg was ik mijn grote portefeuille vergeten ;-).
De werken werden voor mij mooier door de uitleg die we kregen door de gids.
Moest ik het glazen huis zonder begeleiding bezocht hebben zouden bepaalde stukken me minder of zelfs niet geïnteresseerd hebben.

Zo stonden er 2 stoelen en een tafel waarbij telkens een leuning of ander steunpunt vervangen werden door een glazen werk.
De gids vertelde ons dat de kunstenares het glazen werk ertussen zette als protose.
Zonder kunnen ze functioneren maar niet zo goed als met.
Zoals bij mensen kan je de protose gebruiken maar is het makkelijker als je het echte nog hebt.

Deze kunstenaar vertrok vanuit bestaande flessen en probeerde ze door het blazen een andere vorm te geven.

Er stond ook een kunswerk van 'Koen Van Mechelen.'

Deze kunstenaar leerde ik kennen tijdens het tv één programma 'smaak.'

Hij kruist verschillende rassen van kippen, dit is al een kunst op zich maar als ze sterven dan zet hij die op.

In het glazen huis had hij een glazen kunstwerk. Dit had de kop en de poten van een kip, de rest van het lijf was net een drakenlichaam.

De gids vertelde ons dat hij ook een kunstproject geleid had in Lommel zelf.

Op het einde van ons bezoek zagen we ook een glazenblaaster aan het werk.

Prachtig om te zien. Rustig blazen, in de oven, in poeder om te kleuren, voortdurend draaien met de stok...



Nog enkele andere werken:

Dit zou prachtig staan op mijn kast maar jammer genoeg had ik geen 3500 euro op zak.

Een glazen 'draai'wand voor slechts 110000 euro. Benjamin was allesinds onder de indruk :-).

Boots with teets...

Dit werk vond ik prachtig door zijn schitterende schaduw.

Ik geef toe, die schaduw viel me extra op door de sessie van Marianne.

Oma en opa op de top van het glazen huis (150 trappen bergop)

Samen 161 jaar oud, ze doen dat goed.

We zijn er fier op!

De muziek jacuzzi.

Vrijdagochtend geen turnles van juf Sara wel een muzoles van dokter Expi.
Juf Sara deed haar witte doktersjas aan, haar stem werd dieper en nam de kleuters mee in de wonderlijke praktijk van dokter Expi.
In het begin bleven de kleuters bij hun standpunt dit was dokter Expi niet maar juf Sara.
Oei, oei, oei, wat nu gedaan.
Ik dacht terug aan een bijscholing die ik volgde over 'poppenspel'.
Hier vertelde de lesgever dat hij ooit meemaakte dat een groep kleuters riep: 'Jij doet dat, dit is niet echt. Toen hij hen uitlegde dat hij hetzelf deed en toonde hoe hij de pop bediende, was de betrokkenheid groter dan ervoor.'
Dus ik dacht 'Sara, doe gewoon uw jas uit en leg hen uit dat als je die jas aan hebt en als je je stem verlaagd dat je niet meer juf Sara bent maar dokter Expi.'
En geloof het of niet, de magie kwam en de kleuters gingen vol bewondering mee in het verhaal van dokter Expi.

Dit keer geen 1 patiënt maar wel 7 patiënten.
De kleuters vertelden wat ze hoorden: eerst en vooral hoorden ze muziek. Maar Hilal vertelde dat ze een paard hoorde op het strand.
De kleuters genoten van hun muziekjacuzzi. Broes gaf aan dat hij het niet leuk vond als de muziek te dicht bij zijn oortjes was.
Deze tip neem ik zeker mee.
Qua variatie van muziekinstrumenten zou ik beter nog enkele snaarinstrumentjes gebruiken. Eens navragen bij de collega's.

Volgende week komt Dokter Expi nog eens terug. Ik ben benieuwd wat hij dan van plan zal zijn.

Spiegelen!

Spiegelen helpt!
Jajaja, op Eén hebben ze het bewezen in het programma 'Ook getest op mensen.'
Ikzelf vind spiegelen niet altijd even gemakkelijk maar door deze reportage zal ik me er toch nog bewuster mee bezig houden.
Want spiegelen helpt wel degelijk. Je lijkt meer geïnteresseerd, je bent spontaner kortom je straalt meer sympathie uit.

Coaching: spiegelen.

Spiegelen...
Onze coachingsgesprekken zitten nog vers in ons geheugen. Met vallen en opstaan hebben we deze doorstaan.
Het onderdeel spiegelen vond ik niet altijd gemakkelijk.
Wat blijkt nu, morgen in 'Ook getest op mensen' wordt dit onderdeel behandeld.
Werkt het of werkt het niet...  Ik ben benieuwd.
Wordt vervolgd...

Het ABC-huis inspireert: opnieuw.

Jaja, het ABC-museum heeft me al een aantal leuke ideetjes opgebracht en niet alleen op muzo gebied.
Dit schooljaar staat 'techniek' centraal op ons school.
De kleuterleidsters maken in groepjes van 2 een techniekkoffer.
Juf Evi en ik kozen ervoor bouwen centraal te zetten.
Karolien wees ons op het leuke idee van het ABC-museum om te bouwen.
Evi haar pa zaagde erop los en onze kleuters: bouwen erop los.
Huisjes voor onze playmobiel, garages, stallen maar ook gewoon een prachtig kunswerk.

Een gastronomisch maar vooral CULTUREEL weekend.

Joepie, krokusvakantie.
Tijd om er samen eens op uit te trekken.
Zaterdagochtend was het zover, Benjamin, Stijn, Hannelore, Renaat en ik trokken voor 3 dagen naar 'de Limburg.'
Eerste stop: 'B&B in Küringen'. We werden heel vriendelijk onthaald in de prachtige, authentieke B&B 'Maries Logis'. Eénmaal uitgeladen trokken we naar Hasselt.
Daar bezochten we het 'Jenevermuseum'.
Stap voor stap maakten we kennis met het ontstaan van Jenever. Eerst en vooral waar het ontstaan is, waarom de mensen het vroeger dronken en uiteraard hoe het gemaakt wordt.
Even voelde ik me 'Helena De Keyser'. Het ruiken aan de granen, de alcohol... en uiteraard het proeven van de jenever!
Kan dit niet gelinkt worden aan muzische leerdoel 1? Intensief gebruik maken van alle zintuigen ;-).

Na ons bezoek aan het Jenevermuseum ontdekten we nog andere gezellige plekjes van Hasselt.

Dag 2: Van Hasselt naar Tongeren naar Sint-Truiden.
Na een kort nachtje kregen we de tip om naar Tongeren te rijden. Daar is er elke zondag een antiekmarkt.
Volgens ons mannen paste dit perfect in de planning.
Dus we trokken richting Tongeren, eenmaal daar aangekomen was het zoeken naar een parkeerplaats. Wat was er hier aan de gang?
CARNAVAL, blijkbaar zijn ze in Tongeren ook zo gebeten door de carnavalsmicrobe. Gelukkig vonden we nog 1 plekje en konden we Tongeren gaan verkennen. Van de rommelmarkt konden we niet veel meer zien want wegens het carnavalsfeest stopte die 2 uur vroeger dan anders.
Geen rommelmarkt dus maar wel een bezoek aan de Moerenpoort. Dit is de enigse overgebleven stadspoort uit de Middeleeuwen. Hier maakten we kennis met de militaire geschiedenis van Tongeren.
Deze poort lag naast het begijnhof. Jammer genoeg hebben we dit door tijdsgebrek niet kunnen bezoeken.

Want om 15u00 werden we verwacht in bierbrouwerij en stokerij 'Wilderen'.

"De brouwerij van Wilderen vertelt ons een vroege geschiedenis, die ons helemaal terugvoert tot het jaar 1642. De winning van Wilderen was een economische produktie-eenheid die in eigen behoeften voorzag. Met het hout van de bomen timmerde men de schuur,met de grond leemde men de muren van de boerderij, schapen en runderen zorgden voor melk, wol en leer. Landbouw en veeteelt zorgden voor voedsel.
De grote winningen zoals die van Wilderen hadden hun eigen brouwketels waarvan de draf dan weer richting ossenstal ging en daar bevindt zich nu de brouwerij anno 2011.
Als er in de winning al veel en hard gewerkt werd, zo kon men er ook uitbundig feestvieren!!! Vooral met kermissen, en wel verschillende dagen aan een stuk. Onder de genodigden was er een bultenaar die vooraleer in zijn roes in slaap te vallen, de gewoonte had luidruchtig te zingen: "Een heel klein kanneke, voor een heel klein manneke. Goed volgetapt is gauw uitgelapt!" Daar men zelf brouwde was het niet moeilijk deze dorstige kozijn te laven! De brouwerij stond op de plaats waar later het bakhuis, de melkerij en het washuis gebouwd werden. Deze gebouwen zijn reeds verdwenen maar enkele jaren geleden kon men nog de dichtgemetselde keldergaten van de brouwerij zien."

"Wij hebben de deur die in 1939 werd gesloten in 2011 terug opengedraaid"

Wat deze mensen met de oude bierbrouwerij gedaan hebben is schitterend.

Onze eerste indruk was wauw en toen we naar huis gingen was die wauw wauw.

bij het begin van ons bezoek kwamen we terecht in het 'Wilderen café'. Een prachtig, houten gerestoreerd gebouw. De haard brandde, de mensen lachten, kortom gewoon genieten.

De gids nam ons mee terug in de tijd.

We startten in 2011. Hij toonde ons hoe ze nu bier brouwen. Het ontstaan van de alcohol, het gistingsproces... Daarna kwamen we in het oude gedeelte van de bierbrouwerij terecht. Hier konden we heel goed vergelijken. Hetgeen ze vandaag de dag doen is nog hetzelfde alleen vermonderniseerd.

Van graan tot bier...

En... Ik zag aan onze mannen dat ze nadien nog meer genoten van hun wilderen biertje.

Ze maakten zelf wilderen jenever en eau de Bière.

Als je ooit eens in de buurt bent van Sint-Truiden dan is Wilderen een echte aanrader!

 

Bron: http://www.brouwerijwilderen.be/

Dag 3: Richting Tongeren.

Maandagochtend namen we afscheid van onze B&B en trokken we opnieuw richting Tongeren.

Het caravalsgedruis was gepasseerd, ze waren alles netjes aan het opruimen.

Nu geen rommelmarkt, geen bezoek aan de Moerenpoort maar wel aan het Gallo Romeinsmuseum.

Eerst startten we met het bezoek aan de tijdelijke tentoonstelling 'Sagalassos: City of dreams'.

Tijdens dit bezoek ben ik heel wat weggedroomd. Schitterend om je even in die tijd te begeven.

De prachtige bouwwerken, sculpturen van goden en keizers... Deze tentoonstelling is ook heel erg kindvriendelijk en dit kon ook ons bekoren.

De kinderen kunnen de expositie op een speelse wijze ontdekken onder leiding van het vliegend paard 'Pegasus.' Ook wij lieten ons verleiden en bekeken heel wat zaken eens door de kinderogen. Zo stonden doorheen de expositie tvtjes opgesteld waarop je op een kindvriendelijke manier uitleg kreeg over bijvoorbeeld pottenbakken. Na de hele uiteenzetting die in 'tekenfilmvorm' voorgesteld werd gingen ze dan over naar een 'kennisronde'.

Op die manier worden de kinderen heel erg geprikkeld.

Ook mij deed dit alles nadenken over het ontstaan van alles.

Het kader waarin dit gebracht werd deed ons even denken dat we in Sagalassos zelf waren.

Daarna bezochten we nog even de permanente tentoonstelling

Hoe levendig we het ook oproepen of verbeelden, het verleden wordt steeds vager, van gevoel ontdaan, door de vergetelheid uitgewist.

(D. Lowenthal)

Een mooie uitspraak die helemaal klopt.

Hier werden we meegenomen naar de Prehistorie.

We ontdekten de levenswijze van de Limburgers.

Hoe leefden ze, hoe maakten ze vuur, hoe maakten ze warm water, wat aten ze, hoe maakten ze hun kledij...

Even waande ik me in 'madam Tousseau' toen ik een mama een foto zag trekken van haar dochter bij een harsenbeeld van een kindje van dezelfde leeftijd.

Het was een mooie opfrissing van de geschiedenislessen van zoveel jaren geleden.

‘Wat volgt, staat altijd in verband met wat eraan voorafging’.

De Romeinse keizer-filosoof Marcus Aurelius

Eén ding is zeker: bezoek deze tentoonstelling en het verre verleden laat u nooit meer los. Meer nog: u kijkt voortaan met heel andere ogen naar het heden.

Bron: http://www.galloromeinsmuseum.be/

Het bezoek heeft me toch ook wel aan het denken gezet.

Het was een heerlijk leerlijk weekend!

OPGELET OPGELOT

Voor iedereen die houdt van een stukje goed theater.
Deze avond wordt het theaterstuk 'Voorbij de wolken' uitgezonden op één.
Een echte aanrader!!!

Het ABC-museum inspireert!

De namenmonstertjes...
Aan de slag.
Naampjes schrijven
Lettertjes knippen
Blaadje open...
Wauw, welk monstertje komt er uit gekropen?

 Heike: het hoekigmonstertje

 Lore: het vlindermonster

 Silke: het tandenmonster

 Papa: het armenmonster

Noah: het bollebuikmonster

Door mijn drukke muzische uitstappen liet ik mijn blog even in de steek.

Maar daarom vergat ik muzo niet, in tegendeel. Muzo heeft me gebeten.

Voorstelling 1: HET ARSENAAL: ACHTER DE WOLKEN

Chris Lomme en Jo De Meyere zijn cultureel erfgoed.
Iedereen kent hen. Ze speelden in tal van theater-
stukken, films en televisiefeuilletons. Een enkele
keer kruiste hun pad op één of andere televisieset
(Hard labeur, 1985) maar geloof het of niet, op een
theaterscène keken ze elkaar nog nooit recht in de
ogen. Daar komt verandering in. Michael De Cock
ging met deze twee 'jonge oudjes' aan de slag.

Twee mensen komen elkaar na meer dan veertig jaar
weer tegen. Ooit waren ze geliefden. Maar het leven
liep anders. Zij trouwde met zijn beste vriend. Na al
die jaren, weer single, zoeken zij elkaar weer op.

Een stuk over de duurzaamheid van het verlangen,
over missen terwijl je gemist wilt worden. Over waar-
heid en leugen...

Bron: http://www.tarsenaal.be/

Amai, wat een acteurs. Twee topacteurs die in een voorstelling van 1u30 het beste van zichzelf geven. Geen minuut hebben mijn gedachten afgedwaald.

Pure realiteit: over ouder worden, over omgaan met de dood, over het verleden.

Klasse!

Voorstelling 2: Figurentheater 'De Maan': De gelaarsde kat

Op zondag 22 januari trok ik opnieuw naar cultureel centrum. Nu niet voor een theater voorstelling op volwassenniveau maar een figurentheater voor jonge kinderen.

Daarom niet minder knap.

Wanneer een arme molenaar sterft, worden zijn schamele bezittingen verdeeld onder zijn 3 zonen. De oudste krijgt de molen, de middelste de ezel. En de jongste? Wel, de jongste wordt opgescheept met de kat. Nu ja, niet echt ‘opgescheept’, want trekt die kat haar laarzen aan, dan walst ze overal genadeloos overheen. Met haar wandelbotten in de aanslag brengt de kat haar meester telkens weer een trede hoger op de ladder. Tot wanneer hij helemaal bovenaan staat.
‘Wie niet rijk is… moet een list gebruiken!’: dat is het motto van de gelaarsde kat. Zonder enige wroeging liegt en bedriegt ze er op los. Op haar eigen geslepen manier leidt ze iedereen om de tuin leiden. Is ze bovenaards? Of net ondergronds en duivelachtig? ‘Woehahahaaaah…haha!’  

DE MAAN bewerkte het sprookje van Charles Perrault tot pittig en hilarisch figurentheater. Binnen een theateropstelling van vierkanten speelkaders, spelen 4 acteurs keurig het verhaal van ‘De gelaarsde kat’. Knappe, gecontroleerde en uitgebalanceerde beelden volgen elkaar naadloos op. Maar eens de acteurs en de poppen uit de speelkaders de coulissen induiken, in het publiek getuige van wat zich achter de schermen afspeelt. En dat is een heel ander paar mouwen…

Bron: http://www.demaan.be/

Mijn ervaring:

- De reacties van de kinderen zeggen veel: 'Oh nee, zo een grote beer, pas op.' 'Hahahaha', 'Zo mooi'.

- Doorheen het theater zagen we alles zelf veranderen. Hoe maken ze de grote beer? Hoe hanteren ze de poppen?...

- Ze boeiden mij, ze triggerden mij, ze lieten me afvragen als ik wel de juiste job gekozen heb. Want dit vind ik schitterend!

Hier een kort filmpje, laat jullie maar even meeslepen.

Voorstelling 3: Gino Sancti: de best of!

Vrijdag 27 januari trok ik opnieuw naar het cultureel centrum 'De herbakker'.

Nu niet voor een figurentheater maar wel voor een comedieshow.

Han Coucke en Frank Van Erum kunnen er wat van.

Al 13 jaar werken ze samen en dat kan je zien. Eventjes van het script wijken lijkt hen vlot te lukken. Elkaar subtiel plagen, zoeken naar een andere tekst, het publiek in hun show betrekken...

Uit hun verschillende shows haalden ze enkele humoristische sketches. In heel wat sketches werd er met vanalles gegooid.

Zo werden er op een bepaald moment doorheen de zaal met kussens geslaan en gegooid.

In een andere sketch werd dan weer met 'sneeuw'ballen geworpen.

En als slot werd er ook met 'roste' centjes naar hen gegooid. Wat ze een publiek allemaal kunnen laten doen.

We hebben ons goed geamuseerd.

Beelden zeggen soms meer dan woorden dus opnieuw veel kijkplezier.

Voorstelling 4: Lady Linn

Mijn laatste bezoek (voor de maand Januari) aan het cultureel centrum 'De Herbakker.'

Nu niet voor theater maar muziek.

Lady Linn en her magnificent seven...

Stilzitten lukte niet, bewegen des te meer.

Zelf in dit optreden stond humor centraal. De 2 trompetisten (of hoe noem je dat, Katlijn?) staken er, op hun manier, de humor in. Een grappig dansje, een opmerking tussendoor...

Deze artiesten genoten zelf van hun eigen show. Ze trakteerden ons nadien nog op een 'privé'optreden in de hal van de herbakker.

Ik heb genoten van deze muzische prikkels.

Mijn muzische weken.

Door mijn drukke muzische uitstappen liet ik mijn blog even in de steek.
Maar daarom vergat ik muzo niet, in tegendeel. Muzo heeft me gebeten.

Voorstelling 1: HET ARSENAAL: ACHTER DE WOLKEN
Chris Lomme en Jo De Meyere zijn cultureel erfgoed.
Iedereen kent hen. Ze speelden in tal van theater-
stukken, films en televisiefeuilletons. Een enkele
keer kruiste hun pad op één of andere televisieset
(Hard labeur, 1985) maar geloof het of niet, op een
theaterscène keken ze elkaar nog nooit recht in de
ogen. Daar komt verandering in. Michael De Cock
ging met deze twee 'jonge oudjes' aan de slag.


Twee mensen komen elkaar na meer dan veertig jaar
weer tegen. Ooit waren ze geliefden. Maar het leven
liep anders. Zij trouwde met zijn beste vriend. Na al
die jaren, weer single, zoeken zij elkaar weer op.

Een stuk over de duurzaamheid van het verlangen,
over missen terwijl je gemist wilt worden. Over waar-
heid en leugen...
Bron: http://www.tarsenaal.be/


Amai, wat een acteurs. Twee topacteurs die in een voorstelling van 1u30 het beste van zichzelf geven. Geen minuut hebben mijn gedachten afgedwaald.
Pure realiteit: over ouder worden, over omgaan met de dood, over het verleden.
Klasse!


Voorstelling 2: Figurentheater 'De Maan': De gelaarsde kat


Op zondag 22 januari trok ik opnieuw naar cultureel centrum. Nu niet voor een theater voorstelling op volwassenniveau maar een figurentheater voor jonge kinderen.
Daarom niet minder knap.


Wanneer een arme molenaar sterft, worden zijn schamele bezittingen verdeeld onder zijn 3 zonen. De oudste krijgt de molen, de middelste de ezel. En de jongste? Wel, de jongste wordt opgescheept met de kat. Nu ja, niet echt ‘opgescheept’, want trekt die kat haar laarzen aan, dan walst ze overal genadeloos overheen. Met haar wandelbotten in de aanslag brengt de kat haar meester telkens weer een trede hoger op de ladder. Tot wanneer hij helemaal bovenaan staat.
‘Wie niet rijk is… moet een list gebruiken!’: dat is het motto van de gelaarsde kat. Zonder enige wroeging liegt en bedriegt ze er op los. Op haar eigen geslepen manier leidt ze iedereen om de tuin leiden. Is ze bovenaards? Of net ondergronds en duivelachtig? ‘Woehahahaaaah…haha!’  

DE MAAN bewerkte het sprookje van Charles Perrault tot pittig en hilarisch figurentheater. Binnen een theateropstelling van vierkanten speelkaders, spelen 4 acteurs keurig het verhaal van ‘De gelaarsde kat’. Knappe, gecontroleerde en uitgebalanceerde beelden volgen elkaar naadloos op. Maar eens de acteurs en de poppen uit de speelkaders de coulissen induiken, in het publiek getuige van wat zich achter de schermen afspeelt. En dat is een heel ander paar mouwen…


Bron: http://www.demaan.be/


Mijn ervaring:
- De reacties van de kinderen zeggen veel: 'Oh nee, zo een grote beer, pas op.' 'Hahahaha', 'Zo mooi'.
- Doorheen het theater zagen we alles zelf veranderen. Hoe maken ze de grote beer? Hoe hanteren ze de poppen?...
- Ze boeiden mij, ze triggerden mij, ze lieten me afvragen als ik wel de juiste job gekozen heb. Want dit vind ik schitterend!


Hier een kort filmpje, laat jullie maar even meeslepen.

Wanneer een arme molenaar sterft, worden zijn schamele bezittingen verdeeld onder zijn 3 zonen. De oudste krijgt de molen, de middelste de ezel. En de jongste? Wel, de jongste wordt opgescheept met de kat. Nu ja, niet echt ‘opgescheept’, want trekt die kat haar laarzen aan, dan walst ze overal genadeloos overheen. Met haar wandelbotten in de aanslag brengt de kat haar meester telkens weer een trede hoger op de ladder. Tot wanneer hij helemaal bovenaan staat. ‘Wie niet rijk is… moet een list gebruiken!’: dat is het motto van de gelaarsde kat. Zonder enige wroeging liegt en bedriegt ze er op los. Op haar eigen geslepen manier leidt ze iedereen om de tuin leiden. Is ze bovenaards? Of net ondergronds en duivelachtig? ‘Woehahahaaaah…haha!’   DE MAAN bewerkte het sprookje van Charles Perrault tot pittig en hilarisch figurentheater. Binnen een theateropstelling van vierkanten speelkaders, spelen 4 acteurs keurig het verhaal van ‘De gelaarsde kat’. Knappe, gecontroleerde en uitgebalanceerde beelden volgen elkaar naadloos op. Maar eens de acteurs en de poppen uit de speelkaders de coulissen induiken, in het publiek getuige van wat zich achter de schermen afspeelt. En dat is een heel ander paar mouwen…

Wanneer een arme molenaar sterft, worden zijn schamele bezittingen verdeeld onder zijn 3 zonen. De oudste krijgt de molen, de middelste de ezel. En de jongste? Wel, de jongste wordt opgescheept met de kat. Nu ja, niet echt ‘opgescheept’, want trekt die kat haar laarzen aan, dan walst ze overal genadeloos overheen. Met haar wandelbotten in de aanslag brengt de kat haar meester telkens weer een trede hoger op de ladder. Tot wanneer hij helemaal bovenaan staat. ‘Wie niet rijk is… moet een list gebruiken!’: dat is het motto van de gelaarsde kat. Zonder enige wroeging liegt en bedriegt ze er op los. Op haar eigen geslepen manier leidt ze iedereen om de tuin leiden. Is ze bovenaards? Of net ondergronds en duivelachtig? ‘Woehahahaaaah…haha!’   DE MAAN bewerkte het sprookje van Charles Perrault tot pittig en hilarisch figurentheater. Binnen een theateropstelling van vierkanten speelkaders, spelen 4 acteurs keurig het verhaal van ‘De gelaarsde kat’. Knappe, gecontroleerde en uitgebalanceerde beelden volgen elkaar naadloos op. Maar eens de acteurs en de poppen uit de speelkaders de coulissen induiken, in het publiek getuige van wat zich achter de schermen afspeelt. En dat is een heel ander paar mouwen…

Wanneer een arme molenaar sterft, worden zijn schamele bezittingen verdeeld onder zijn 3 zonen. De oudste krijgt de molen, de middelste de ezel. En de jongste? Wel, de jongste wordt opgescheept met de kat. Nu ja, niet echt ‘opgescheept’, want trekt die kat haar laarzen aan, dan walst ze overal genadeloos overheen. Met haar wandelbotten in de aanslag brengt de kat haar meester telkens weer een trede hoger op de ladder. Tot wanneer hij helemaal bovenaan staat. ‘Wie niet rijk is… moet een list gebruiken!’: dat is het motto van de gelaarsde kat. Zonder enige wroeging liegt en bedriegt ze er op los. Op haar eigen geslepen manier leidt ze iedereen om de tuin leiden. Is ze bovenaards? Of net ondergronds en duivelachtig? ‘Woehahahaaaah…haha!’   DE MAAN bewerkte het sprookje van Charles Perrault tot pittig en hilarisch figurentheater. Binnen een theateropstelling van vierkanten speelkaders, spelen 4 acteurs keurig het verhaal van ‘De gelaarsde kat’. Knappe, gecontroleerde en uitgebalanceerde beelden volgen elkaar naadloos op. Maar eens de acteurs en de poppen uit de speelkaders de coulissen induiken, in het publiek getuige van wat zich achter de schermen afspeelt. En dat is een heel ander paar mouwen…

van DE MAANvoor iedereen vanaf 4 jaar +/- 60 minuteren

Wanneer een arme molenaar sterft, worden zijn schamele bezittingen verdeeld onder zijn 3 zonen. De oudste krijgt de molen, de middelste de ezel. En de jongste? Wel, de jongste wordt opgescheept met de kat. Nu ja, niet echt ‘opgescheept’, want trekt die kat haar laarzen aan, dan walst ze overal genadeloos overheen. Met haar wandelbotten in de aanslag brengt de kat haar meester telkens weer een trede hoger op de ladder. Tot wanneer hij helemaal bovenaan staat. ‘Wie niet rijk is… moet een list gebruiken!’: dat is het motto van de gelaarsde kat. Zonder enige wroeging liegt en bedriegt ze er op los. Op haar eigen geslepen manier leidt ze iedereen om de tuin leiden. Is ze bovenaards? Of net ondergronds en duivelachtig? ‘Woehahahaaaah…haha!’   DE MAAN bewerkte het sprookje van Charles Perrault tot pittig en hilarisch figurentheater. Binnen een theateropstelling van vierkanten speelkaders, spelen 4 acteurs keurig het verhaal van ‘De gelaarsde kat’. Knappe, gecontroleerde en uitgebalanceerde beelden volgen elkaar naadloos op. Maar eens de acteurs en de poppen uit de speelkaders de coulissen induiken, in het publiek getuige van wat zich achter de schermen afspeelt. En dat is een heel ander paar mouwen…

Wanneer een arme molenaar sterft, worden zijn schamele bezittingen verdeeld onder zijn 3 zonen. De oudste krijgt de molen, de middelste de ezel. En de jongste? Wel, de jongste wordt opgescheept met de kat. Nu ja, niet echt ‘opgescheept’, want trekt die kat haar laarzen aan, dan walst ze overal genadeloos overheen. Met haar wandelbotten in de aanslag brengt de kat haar meester telkens weer een trede hoger op de ladder. Tot wanneer hij helemaal bovenaan staat. ‘Wie niet rijk is… moet een list gebruiken!’: dat is het motto van de gelaarsde kat. Zonder enige wroeging liegt en bedriegt ze er op los. Op haar eigen geslepen manier leidt ze iedereen om de tuin leiden. Is ze bovenaards? Of net ondergronds en duivelachtig? ‘Woehahahaaaah…haha!’   DE MAAN bewerkte het sprookje van Charles Perrault tot pittig en hilarisch figurentheater. Binnen een theateropstelling van vierkanten speelkaders, spelen 4 acteurs keurig het verhaal van ‘De gelaarsde kat’. Knappe, gecontroleerde en uitgebalanceerde beelden volgen elkaar naadloos op. Maar eens de acteurs en de poppen uit de speelkaders de coulissen induiken, in het publiek getuige van wat zich achter de schermen afspeelt. En dat is een heel ander paar mouwen…

Voorstelling 3: Gino Sancti: de best of!
Vrijdag 27 januari trok ik opnieuw naar het cultureel centrum 'De herbakker'.
Nu niet voor een figurentheater maar wel voor een comedieshow.
Han Coucke en Frank Van Erum kunnen er wat van.
Al 13 jaar werken ze samen en dat kan je zien. Eventjes van het script wijken lijkt hen vlot te lukken. Elkaar subtiel plagen, zoeken naar een andere tekst, het publiek in hun show betrekken...
Uit hun verschillende shows haalden ze enkele humoristische sketches. In heel wat sketches werd er met vanalles gegooid.
Zo werden er op een bepaald moment doorheen de zaal met kussens geslaan en gegooid.
In een andere sketch werd dan weer met 'sneeuw'ballen geworpen.
En als slot werd er ook met 'roste' centjes naar hen gegooid. Wat ze een publiek allemaal kunnen laten doen.
We hebben ons goed geamuseerd.
Beelden zeggen soms meer dan woorden dus opnieuw veel kijkplezier.

Voorstelling 4: Lady Linn

Mijn laatste bezoek (voor de maand Januari) aan het cultureel centrum 'De Herbakker.'

Nu niet voor theater maar muziek.

Lady Linn en her magnificent seven...

Stilzitten lukte niet, bewegen des te meer.

Zelf in dit optreden stond humor centraal. De 2 trompetisten (of hoe noem je dat, Katlijn?) staken er, op hun manier, de humor in. Een grappig dansje, een opmerking tussendoor...

Deze artiesten genoten zelf van hun eigen show. Ze trakteerden ons nadien nog op een 'privé'optreden in de hal van de herbakker.

Ik heb genoten van deze muzische prikkels.